Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, οι γονείς μου αλλά και το ευρύτερο οικογενειακό μου περιβάλλον μου έδιναν με κάθε ευκαιρία δύο ευχές: “Στσι χαρές σου”! και “Καλή πρόοδο!” Η πρώτη ευχή λεγόταν συνήθως μετά από κάποιο κέρασμα και αναφερόταν στον μελλοντικό μου γάμο και στην συμμετοχή στο γαμήλιο γλέντι (όποιος έχει καταγωγή από την Κρήτη γνωρίζει …). Η δεύτερη ευχή αναφερόταν στην πρόοδό μου στα μαθήματα η οποία θα είχε ιδανικά ως αποτέλεσμα την εισαγωγή μου στο πανεπιστήμιο. Παρόλο που οι γονείς μου αποτελούσαν ένα παραδοσιακό μοντέλο οικογένειας για τη δεκαετία του ’70, επιθυμούσαν οι κόρες τους να έχουν διαφορετική πορεία με ανώτερη μόρφωση, επαγγελματική αποκατάσταση και οικονομική ανεξαρτησία. Όλα καλά ως εδώ και ομολογώ ότι εκπλήρωσα σε μεγάλο βαθμό τις προσδοκίες τους. Βρέθηκα κάποια στιγμή με πτυχίο καταξιωμένης ανώτατης σχολής, εργαζόμενη σε γνωστή μεγαλο-εταιρεία, καλοπαντρεμένη με δύο κουτσούβελα (αγοράκι και κοριτσάκι, το ιδανικό σετ …).
Έλα όμως που εγώ δεν χωρούσα άνετα στο σκηνικό αυτό και αποφάσισα να κάνω αλλαγή πλεύσης! Εργασία από το σπίτι κατ’ αποκοπήν που σήμαινε σημαντική μείωση των εσόδων μου και περίεργο εργασιακό και κοινωνικό στάτους. Μήπως θα γινόμουν μια νοικοκυρά τελικά; Εργαζόμενη ναι αλλά πώς ακριβώς; Και τα πτυχία μου, η καριέρα μου; “Και γιατί σπούδαζες τόσα χρόνια παιδάκι μου;” Πρέπει να αναφέρω ότι στη δική μου περίπτωση η πρώτη μου απασχόληση ως WAHM περιείχε σε κάποιο ποσοστό τεχνική δουλειά αλλά ήταν κάτι αρκετά διαφορετικό από την προηγούμενη εργασία μου. Αυτό έκανε ακόμα πιο παράδοξη την απόφασή μου στα μάτια των γονιών μου αλλά και κάποιων φίλων μας.
Ας μην ξεχνάμε ότι ακόμα και αν είμαστε εργαζόμενες και μητέρες, οι γονείς μας μας θεωρούν πάντα παιδιά!
Ας αφήσουμε τώρα την προσωπική μου ιστορία και ας παραθέσουμε κάποιες παρατηρήσεις που προκύπτουν από αυτή:
- Οι γονείς μας μας αγαπούν αλλά ίσως είναι δύσκολο να μπουν στη φιλοσοφία WAHM, περισσότερο και από το σύντροφό μας. Αν καταλάβουν το σκεπτικό μας και συνειδητοποιήσουν ότι η επιλογή μας αυτή μας κάνει πιο ευτυχισμένες, θα μπορούν καλύτερα να μας στηρίξουν.
- Είναι σημαντικό οι γονείς της μαμάς WAHM να κατανοήσουν ότι το παιδί τους συνεχίζει να εργάζεται με κάποιο συγκεκριμένο ωράριο και να προσφέρουν τη βοήθειά τους (φροντίδα των παιδιών, φαγητό, συμπαράσταση κλπ), αν αυτό βέβαια είναι εφικτό.
- Γρήγορα οι γονείς αλλά και οι οικείοι της μαμάς WAHM βλέπουν τη θετική επίδραση που έχει η παρουσία της στην οικογενειακή εστία και σταδιακά η επιλογή για εργασία από το σπίτι γίνεται αποδεκτή, ακόμα και υπήρχαν κάποιες αρχικές αντιδράσεις.
Ο δρόμος μιας μαμάς WAHM δεν είναι πάντα στρωμένος με ροδοπέταλα και σίγουρα υπάρχουν εμπόδια, πρακτικά αλλά και κοινωνικά. Η απόφαση για εργασία από το σπίτι ανήκει πρώτα στη γυναίκα και σε μεγάλο ποσοστό υποστηρίζεται από το σύντροφό της. Η αποδοχή της νέας κατάστασης από τους γονείς μιας μαμάς WAHM (γιατί όχι και από τους γονείς του συντρόφου της) δημιουργεί ένα ευχάριστο κλίμα που επιδρά θετικά στην ψυχολογία της μητέρας και κατ’ επέκταση στην παραγωγικότητά της. Μην ξεχνάτε ότι ακόμα και αν είμαστε εργαζόμενες και μητέρες, οι γονείς μας μας θεωρούν πάντα παιδιά!
