Συνέντευξη με την Στέλλα

Είμαι η Στέλλα. Έχω ένα πτυχίο και ένα μεταπτυχιακό από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, που τώρα γεμίζουν απλώς τον τοίχο της μαμάς μου στο πατρικό μου σπίτι. Δούλεψα για 6 χρόνια στον ιδιωτικό τομέα σε πολυεθνικές επιχειρήσεις με τρελά ωράρια που τότε γέμιζαν απλώς την τσέπη μου. Η καρδιά μου γεμίζει με την οικογένειά μου: ο άντρας μου Δημήτρης και τα τρία παιδιά μας, ο Βασίλης (4,5 χρονών), η Ρέα (σχεδόν 3) και η Ηλιάνα (2 μηνών). Και όταν γέμισε η καρδιά μου, έβαλα το «περίσσευμα» σ’ αυτό που εγώ λέω «το μεράκι μου», στο www.babywearing.gr, ένα site-«οδηγό» για το babywearing και τους μάρσιπους αγκαλιάς.

Δεν το «αποφάσισα» ποτέ. Για να πω την αλήθεια δεν ξέρω αν μπορώ να λέγομαι WAHM, αφού όταν ξεκίνησα να φτιάχνω το www.babywearing.gr ήταν για μένα απλά το «χόμπι» μου. Δεν έβγαζα χρήματα απ’ αυτό, πήγαινα στην «κανονική» δουλειά μου το πρωί και έβλεπα την εργασία μου στο σπίτι σαν κάτι εντελώς «συμπληρωματικό». Ο χρόνος και η ενέργεια που έδινα σ’ αυτό αυξανόταν συνεχώς, σχεδόν χωρίς να το καταλαβαίνω. Είναι τόσο ωραίο να κάνεις αυτό που σου αρέσει, που μερικές φορές σκέφτομαι ότι το μόνο που μου θυμίζει πως πίσω από το www.babywearing.gr είναι μια «ατομική επιχείρηση» είναι η ειδοποίηση πληρωμής του ΤΕΒΕ κάθε δίμηνο.

Το να διαχωρίσει στ’ αλήθεια το χρόνο «εργασίας» απ’ το χρόνο που «είναι σπίτι». Αν εργαζόμουν σε μια εταιρία δεν θα χρειαζόμουν εξηγήσεις για τη φίλη μου που με παίρνει τηλέφωνο και αναρωτιέται «γιατί δεν έχω χρόνο για κουβεντούλα». Η εργασία απ’ το σπίτι δεν παύει να είναι πραγματική εργασία και αν βασίζεσαι σ’ αυτήν για το εισόδημά σου, δεν πρέπει να έχεις την ψευδαίσθηση ότι «θα είσαι συνέχεια με τα παιδιά» και ότι «θα κοιτάς και το σπίτι σου».

Δεν θα μπορούσα να το κάνω χωρίς εκείνον. Ο Δημήτρης ήταν ο μόνος που με υποστήριξε από την αρχή και συμμερίστηκε τον ενθουσιασμό μου και την ευχαρίστηση που μου έδινε η ενασχόλησή μου με το site και με την ομάδα babywearing. Τώρα πια όμως, πέρα από το μοίρασμα της ευθύνης των παιδιών, η εργασία που προσφέρει και ο ίδιος είναι τόσο ουσιαστική και σε τέτοια έκταση που λέω πως είμαστε και οι δυο WAHPs (work-at-home-parents)!

Ένα από τα πλεονεκτήματα της εργασίας από το σπίτι είναι ότι μπορείς να τη «μοιράζεις» μέσα στη μέρα. Ράβω κυρίως τα πρωινά, όταν ο Βασίλης και η Ρέα είναι στον παιδικό σταθμό (συχνά φορώντας το μωρό μου), αλλά απαντώ emails και φτιάχνω το site κυρίως το βράδυ όταν όλοι κοιμούνται. Δεν είναι θέμα προτίμησης, είναι θέμα δυνατότητας! Όταν ο Βασίλης θέλει να του δείξω βιντεάκια στο laptop ξέρω πως δεν μπορώ να απαντήσω άλλα mails και όταν η Ρέα θέλει να πειράξει τη ραπτομηχανή μου ξέρω πως δεν είναι ώρα να ράψω.

Χτυπάει το τηλέφωνο και η ευγενική κοπέλα που καλεί από κάποια εταιρεία για να συλλέξει στοιχεία επικοινωνίας μου ζητά να μιλήσει με το «τμήμα διαχείρισης της ιστοσελίδας μας». Δίνω το όνομά μου και της λέω πως μπορεί να μιλήσει μαζί μου. Στη συνέχεια με ρωτά για το «τμήμα δημοσίων σχέσεων» και τον «υπεύθυνο πωλήσεων». Χαμογελώ από μέσα μου και δίνω και πάλι το όνομά μου. «Δηλαδή», με ρωτάει, «ποιος να σημειώσω πως είναι ο τίτλος σας»; Σκέφτομαι πως είμαι ταυτόχρονα και το «οικονομικό τμήμα», το «τμήμα προμηθειών», το «τμήμα παραγωγής», το «τμήμα εξυπηρέτησης πελατών», είμαι λίγο γραφίστρια, λίγο μοδίστρα, λίγο designer, λίγο web developer… Δεν ξέρω τι να απαντήσω στην κοπέλα στο τηλέφωνο! 🙂

Το babywearing! Δύσκολες στιγμές θα έλεγα ότι είναι όταν το μωρό έχει ανάγκη να είμαι μαζί του τη στιγμή που είναι ανάγκη να δουλέψω. Μπορώ να το κάνω φορώντας το μωρό μου! Εκείνο ηρεμεί, είναι ευχαριστημένο στην αγκαλιά μου κι εγώ γράφω/ράβω/τηλεφωνώ άνετα. Τα slings είναι το «μυστικό» μου!

Να αποφασίσει από την αρχή ποιος είναι ο στόχος της, ξέροντας πως θα «πάρει» αντίστοιχα μ’ αυτά που θα «δώσει». Είναι ωραίο να κάνεις το χόμπι σου επάγγελμα, αλλά όταν απ’ αυτό περιμένεις να βγάλεις τα έξοδα του μήνα όλα μετράνε πια διαφορετικά.